Genewa: abp Zimowski w WHO o kościelnej służbie zdrowia [dokumentacja]
Przemówienie J.E. Ks. Abp. Zygmunta Zimowskiego, Przewodniczącego Papieskiej
Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia kierującego Delegacją Stolicy
Apostolskiej na 65. Światowe Zgromadzenie Zdrowia
Genewa,
Szwajcaria, 21-26 maja 2012 r. Pani Przewodnicząca, 1. Nasza delegacja,
wespół z delegacjami innych krajów, pragnie poprzeć rezolucję dotyczącą zrównoważonych
struktur finansowania opieki zdrowotnej oraz powszechnego dostępu do leczenia i placówek
medycznych (WHA64.9), która, między innymi, zachęca państwa członkowskie do zapewnienia
powszechnego dostępu do systemów opieki zdrowotnej wszystkim obywatelom na zasadzie
równości i solidarności. Rzeczywiście, jak zaznaczył Papież Benedykt XVI, «także w
dziedzinie zdrowia, które jest wspólnym dobrem i integralną częścią egzystencji każdego
człowieka, ważne jest wprowadzenie prawdziwej sprawiedliwości rozdzielczej, która
wszystkim, stosownie do obiektywnych potrzeb, gwarantowałaby odpowiednią opiekę. Świat
służby zdrowia nie może zatem uchylać się od przestrzegania zasad moralnych, musi
się nimi kierować, bo w przeciwnym razie stanie się nieludzki».
Wspólnota międzynarodowa
dąży do zapewnienia każdemu możliwości korzystania z opieki zdrowotnej bez narażania
go na popadnięcie przez to w trudności finansowe (WHA58.33).Pomimo postępów
dokonanych przez niektóre kraje, droga do pełnego osiągnięcia tego celu jest jeszcze
daleka. Koniecznie zatem potrzeba zwiększenia wysiłków na wszystkich szczeblach, aby
zagwarantować efektywność prawa do powszechnej opieki zdrowotnej, wspierając dostęp
do podstawowej opieki medycznej. Dlatego kierowana przeze mnie delegacja Stolicy Apostolskie
opowiada się za włączeniem kwestii powszechnego dostępu do leczenia powinna w tematykę
spotkań wysokiego szczebla, dotyczących rozwoju służby zdrowia i medycyny i/lub rozwoju
społecznego, jak też za jej priorytetowym traktowaniem w kalendarzu działań dotyczących
rozwoju globalnego.
Na niedawnym Forum na temat Powszechnego Dostępu do Służby
Zdrowia, które odbyło się w mieście Meksyk 2 kwietnia 2012 r., zauważono, że większość
krajów, przede wszystkim rozwijających się, idzie w kierunku powszechnego dostępu
do służby zdrowia, co jest zjawiskiem bardzo pozytywnym. Rezultaty uzyskane w tych
państwach nie są po prostu skutkiem możliwości finansowych, ale, jak wynika z badań,
owocem dobrze promowanej polityki równości zapewniającej lepszy stan zdrowia większej
liczbie obywateli. Dlatego nasza delegacja jest głęboko przekonana, że wysiłek propagowania
powszechnego dostępu do opieki zdrowotnej, podstawowe wartości takie jak równość,
prawa człowieka i sprawiedliwość społeczna, powinny być z całą mocą realizowane.
2.
Po drugie, Pani Przewodnicząca, kraje o niskim i średnim dochodzie pokazały, że postęp
w dziedzinie powszechnego dostępu do opieki zdrowotnej nie jest prerogatywą państw
o wysokich dochodach. Tym niemniej większość krajów o niskim dochodzie potrzebuje
wsparcia ze strony wspólnoty międzynarodowej, zwłaszcza krajów uprzemysłowionych i
innych partnerów rozwoju, aby przezwyciężyć brak koniecznych środków. Przy tej okazji
delegacja Stolicy Apostolskiej pragnie ponowić apel o większą solidarność i zaangażowanie
na rzecz poprawy stanu zdrowia wszystkich mieszkańców Ziemi. «W tym celu – jak podkreślił
Ojciec Święty – państwa bardziej rozwinięte gospodarczo zrobią co możliwe, aby przeznaczyć
większą niż dotąd część swojego produktu krajowego brutto (PKB) na pomoc dla rozwoju,
respektując zobowiązania, jakie w tym zakresie zostały podjęte przez wspólnotę międzynarodową».
3.
Na szczeblu krajowym postęp w kierunku powszechnego dostępu do opieki zdrowotnej nie
może dokonywać się jedynie wysiłkiem organów państwowych. Potrzebuje on wsparcia społeczeństwa
oraz różnych stowarzyszeń i wspólnot, których udział na rzecz świadczenia usług medycznych
jest fundamentalny. Tym samym państwa powinny «dostrzegać i wspierać, w duchu pomocniczości,
inicjatywy podejmowane przez różnorakie siły społeczne, łączące w sobie spontaniczność
i bliskość z ludźmi potrzebującymi pomocy». Organizacje działające w oparciu o wiarę
(FBO) i instytucje charytatywne Kościoła należą w pełni do tych żywotnych sił, jakie
działają w sferze ochrony zdrowia.
Prowadząc ponad 120.000 instytucji socjalnych
i medycznych na całym świecie Kościół katolicki staje się w wielu krajach o niekorzystnej
sytuacji ekonomicznej kluczowym partnerem państwa w świadczeniu opieki zdrowotnej.
Dociera nierzadko do najbardziej odległych miejsc i do najbiedniejszych warstw społecznych,
umożliwiając im korzystanie z usług medycznych, które normalnie byłyby poza ich zasięgiem
finansowym. Uważamy, że to wielkie dzieło, które pozawala instytucjom i organizacjom
Kościoła przyczyniać się do powszechnego dostępu do opieki medycznej, zasługuje na
uznanie i wsparcie ze strony rządów i wspólnoty międzynarodowej, przy czym nie można
zmuszać do uczestniczenia w działaniach nie do przyjęcia z punktu widzenia moralnego.
Zakończmy przypomnieniem prośby Papieża Benedykta XVI skierowanej do agencji międzynarodowych,
aby «uznały i wspomagały, w duchu współpracy, szanując ich specyfikę» wszystkie instytucje
i ruchy kościelne pracujące w dziedzinie służby zdrowia.
Arcybiskup Zygmunt
Zimowski Szef Delegacji Stolicy Apostolskiej na 65. Światowe Zgromadzenie Zdrowia